Iedere dinsdagochtend bezoekt Jacqueline de 89-jarige mevrouw Molenschot in haar appartement bij het lokale Servicecentrum Het Laar. Ze zet dan het ontbijt klaar en samen starten ze de dag. “Een praatje maken, koffie drinken, gezellig kletsen. Daar gaat het om. En het geeft ons allebei energie”, vertellen zij enthousiast. 

Direct een klik
Vanuit haar appartement op de twaalfde verdieping heeft mevrouw een fantastisch uitzicht over Tilburg. Het bevalt haar dan ook prima. Zeker omdat Jacqueline en haar vriendin Charlotte iedere dinsdag en vrijdag langskomen. “Charlotte is via WeHelpen in contact gekomen met de dochter van mevrouw en komt hier al langer”, zegt Jacqueline. “Ze vertelde er eens over en vroeg of het ook niet iets voor mij was. Ik doe wel meer vrijwilligerswerk, bijvoorbeeld in een biologische tuinderij en in de culturele sector, maar zoiets was nieuw voor me. Ik besloot eens mee te gaan en het klikte direct. Inmiddels kom ik hier al anderhalf jaar met veel plezier.” 

Positief contact
Mevrouw knikt instemmend. “Het is zo fijn dat er iemand aanwezig is. Dat we positief contact hebben, dat ik iets kwijt kan. Daar word ik echt blij van. Jacqueline en Charlotte geven me elke keer die goede start van de dag.”

Energiebron
De sleutel tot succesvolle contacten zoals deze? “Je moet je openstellen voor een ander en er moet een klik zijn, anders werkt het niet”, aldus Jacqueline. “Ik voel me hier inmiddels wel thuis, kom hier graag ondanks dat ik druk ben met mijn eigen zaak. Heel bijzonder vind ik dat, want we kenden elkaar helemaal niet, hebben elkaar via-via leren kennen. Maar we hebben allebei heel veel plezier van elkaars aanwezigheid. Ik krijg er zelf ook energie van!” Mevrouw Molenschot is het roerend met haar eens: “Je krijgt toch een band. En dat is heel kostbaar, vind ik.”

Via haar iPhone laat Jacqueline mevrouw een foto zien. De dames bulderen van het lachen. Mevrouw: “Ik vind jou een bijzonder mens, met wat je allemaal doet!”

Sluit ook aan bij WeHelpen
Veel hulpvragen en –aanbod op WeHelpen gaan over gezelschap en sociale contacten opdoen. Wil jij ook andere mensen leren kennen? Of wil je juist iets heel anders vragen of aanbieden? Kijk dan eens op www.wehelpen.nl/tilburg. Omdat elkaar helpen vanzelfsprekend is. 

Een verontrust bericht uit Den Haag in de mailbox van WeHelpen: “Een stadsgenote van mij blijkt volgens jullie platform op zoek naar vervoer voor een bezoek aan een kliniek in Nijmegen. Ze heeft geen eigen mogelijkheden en durft niet alleen op pad. Ik kan haar helaas niet helpen, maar deze hulpvraag moet toch op te lossen zijn?” 

Delen helpt
Feitelijk dus een hulpvraag voor een hulpvraag op wehelpen.nl. De dame in kwestie is Simone. Zoals ze zelf omschrijft: “Ik kan het niet meer alleen, ik ben óp van alles na mijn terugkeer van de Canarische Eilanden naar Nederland. Wie wil mij helpen?” In overleg wordt haar hulpvraag ook op de Facebook-pagina van WeHelpen geplaatst. Met de opmerking dat het delen van het bericht ook helpt. Bijna 5000 mensen lezen de oproep en het wordt tientallen keren verspreid. 

Vertrouwen
En met succes: Pascal ziet de vraag van Simone toevallig op een tijdlijn en reageert nog dezelfde dag. Hij woont niet ver van de kliniek en wil met plezier Simone ophalen, aanwezig zijn bij de gesprekken en terug naar huis brengen. Alles bij elkaar bijna 600 kilometer! Hij tipt Simone wel: “We kennen elkaar nog niet. Dus google me gerust even. Dan weet je dat ik geen malloot ben. Je kunt me vertrouwen.” Via de telefoon spreken ze de details door waar en hoe laat hij haar op de bewuste dag zal ophalen. 

Dankbaar
Een dag later stuurt Simone een bericht aan de servicedesk van WeHelpen: “Ik heb nog een hulpvraag (smiley). Willen jullie iedereen die heeft geholpen, ook door het eenvoudig delen van mijn vraag op Facebook, laten weten dat ik heel dankbaar ben voor de hele reis die Pascal met mij heeft willen maken, inclusief lange files. Zonder zijn hulp was ik zeer waarschijnlijk niet naar mijn belangrijke afspraak bij de kliniek gegaan. Een prachtmens waar we meer van nodig hebben. Dank je wel, Pascal.” Waarop Pascal vervolgens reageert: “Wehelpen.nl is een fantastisch initiatief. Ik heb het met veel plezier gedaan. Het was ook voor mij een bijzondere dag met een bijzonder (mooi) mens.”

Ziekenbezoek
Simone wordt binnenkort geopereerd en heeft daarna een lange revalidatieperiode voor de boeg. “Als iemand via wehelpen.nl zin heeft om mij op te zoeken en een praatje te maken, zou ik dat fantastisch vinden. Ik plaats hiervoor zeker weer een hulpvraag op wehelpen.nl.”
 

"Ik ben Joyce, 24 jaar en ik woon in Groningen. Mijn geboortestad is Deventer, hier heb ik tot mijn 18e gewoond. Sinds maart 2016 heb ik een lieve hamster, genaamd Macho." Zo omschrijft Joyce zichzelf. Ze heeft een  lifestyle blog over leven met Lupus, geluk zoeken en creativiteit: Enjoycelife. En ze zocht een creatief maatje via wehelpen.nl. Dat is gelukt! 

Joyce: "Ik vond het echt doodeng! Nieuwe mensen ontmoeten blijft toch een dingetje. Natuurlijk had ik dit bij de revalidatie wel een beetje kunnen 'oefenen', maar toch... Die dagen zat ik ook niet heel goed in mijn vel, waardoor er toch wat paniek ontstond. Gelukkig was het erg gezellig en hebben we over heel veel dingen gekletst. Dat is altijd wat aftasten, want waar heb je het wel of niet over, maar ik denk dat we daar best goed in geslaagd zijn."

Lees haar prachtige verhaal op http://enjoycelife.nl/iemand-ontmoeten-wehelpen-ervaring/`. 

Ageeth Leemkuil is een opgewekte, betrokken vrouw. Ze is beeldend kunstenaar en ervaren met de computer:  het maken van online fotoboeken vindt ze leuk. Maar daar is nog weinig tijd voor.  Ze is vooral mantelzorger van haar echtgenoot met Parkinson. Het leven is niet altijd even vriendelijk. Twee jaar geleden verongelukte haar zoon, dit gaf een grote impact in het leven van haar en haar man. Maar ze is een doorzetter en geeft niet gemakkelijk op. Om af en toe tijd voor zichzelf te hebben, plaatst ze een oproep op www.wehelpen.nl. En dat helpt!
 
Ageeth: ‘Wij zijn vorig jaar benaderd naar aanleiding van mijn advertentie op uw site door een lieve, aardige jonge man die graag een buddy voor mijn man wilde zijn. Hij wil graag iets betekenen voor iemand, ook om zijn eigen leven zinvol te maken. Samen Jazz delen was een wens van hen allebei.’
 
‘Het was vanaf dag 1 een goed contact: over en weer bespraken we de wensen en de mogelijkheden’, vervolgt ze. ‘Wederzijds werd aangegeven open en duidelijk te zijn. We hebben hem gevraagd zich een beetje te verdiepen in Parkinson, anders wordt het lastig als je niet kunt onderscheiden wat een karaktertrek of een symptoom van Parkinson is. Samen hebben zij nu een weg gevonden: er is een vriendschap ontstaan door de passie voor muziek en schaken. Soms maken ze een wandeling. Het voelt heel vertrouwd van alle kanten. We zijn erg blij met hem. Voor mensen met Parkinson is een structuur van tijd en activiteit essentieel. Dat was met hem te regelen. Ook het vertrouwen is heel belangrijk. Ze gaan nu samen af en toe naar een Jazz-concert. Geweldig toch!’
 
Dan valt ze even stil. ‘Ik ben al 10 jaar mantelzorger. En soms is het echt heel zwaar. Ik heb nu borstkanker en veel verdriet over  het verlies van onze zoon. Door de hulp via WeHelpen mag en kan ik nu even af en toe aan mijzelf denken. De kostbare vrije uurtjes geven rust en zorgen ervoor dat we de harmonie in een goed huwelijk kunnen behouden. Een vrijwilliger is zo belangrijk! We voelen ons door de regering in de steek gelaten: een verzoek om indicatie is al tweemaal afgewezen. WeHelpen helpt ons echt. En daarom wilde ik  graag ons verhaal vertellen. Zo fijn dat jullie dit initiatief hebben genomen, zodat mensen elkaar kunnen vinden. Dank je wel!’

Hoe groot is de kans, dat je via een site als WeHelpen ‘een oude bekende’ treft?  Judith heeft zelf aan één vraag genoeg om haar verhaal te vertellen. “Ik ben opgegroeid in een buurt, waar iedereen elkaar hielp. Mijn ouders waren zeer sociaal en hebben me dat meegegeven. Het is dus niet zo vreemd, dat ik zelf ook graag iets voor een ander doe.” Ze kijkt even voor zich uit en vervolgt dan: “Een fijne vriend, Jules Peters, attendeerde mij op WeHelpen. Hij vond het zeer goed bij mij passen. En hij wist, dat ik wat meer tijd om handen zou krijgen.”   

“Ik heb een account aangemaakt op de site van WeHelpen, waarin ik o.a. mijn hulp aanbied voor vervoer”, zegt Judith. “Bij het zien van weinig profielfoto’s heb ik onze twee honden als profielfoto ingesteld. Al snel, bijna direct, kreeg ik een hulpvraag van Nicole. Ook zij had een profielfoto van hun honden. Een foto kan dus zeker goed van pas komen bij je profiel. Op Facebook las ik, dat we allebei het Hondenlosloopgebied St. Pieter kennen. Grote kans dus, dat we elkaar wel eens hadden gezien. Omdat hun hulpvraag op korte termijn zou zijn, hebben we snel kennis gemaakt. Kijken of er echt een match was. Ze wonen niet ver bij mij vandaan en zodra Nicole de deur opende, herkenden we elkaar. Ik ben haar inderdaad tijdens het uitlaten van de honden wel eens tegengekomen. Leuk!”  

“Nicole zorgt voor haar man, Eugène, en beiden hebben een rolstoel nodig”, vertelt ze. “Ze zochten een chauffeur om hen in hun eigen rolstoelbus van en naar het ziekenhuis te rijden. Dus nu begeleid ik hen. Ik heb zelfs mijn eigen agenda bij de hand voor eventuele vervolgafspraken. Tussendoor is er ook contact, mocht het nodig zijn. ‘Kleine moeite, groot plezier’, denk ik dan.”  

Op de vraag of ze zelf wel eens via www.wehelpen.nl om hulp heeft gevraagd, schudt ze haar hoofd. “Gelukkig is daar geen reden voor. Ik zie wel, dat het een ideale plek is om hulp te vinden en aan te reiken, vooral in deze tijd waar buren elkaar soms amper kennen. Als ik aan bekenden vertel dat ik dit doe, zijn ze niet verbaasd. Ze kennen me niet anders. En ik merk dat ze aan het denken worden gezet. Misschien kan ik hen zo stimuleren zich ook aan te sluiten bij WeHelpen. Want het is gewoon enorm fijn iets te kunnen betekenen voor een ander!”