Een helpende hand is soms dichterbij dan je denkt
Aan het woord is Anneke Arkes. Ze meldde zich vorig jaar aan bij WeHelpen, omdat “het er gewoon bij hoort”. Zo is ze opgegroeid. Dat doe je voor elkaar. En dat ze niet de enige is die er zo over denkt, merkte ze toen ze zelf een uitgestoken hand nodig had.
Anneke: ‘In de straat waar we wonen is het heel ''gewoon'' om elkaar te helpen. Je steekt je handen uit de mouwen voor een ander. En die ander doet iets terug. Of het nou een luisterend oor is, of het even opvangen van kinderen. Er wonen in onze buurt veel ouderen, en dus worden in de winter de straat en de paden overal schoon gemaakt. Burenhulp is ons met de paplepel ingegeven.’
Tegenslag
‘Via WeHelpen had ik om hulp gevraagd om mijn gedichten in boekvorm uit te geven. Ik kreeg een aantal reacties. Maar door samenloop van omstandigheden belandde ik in de ziektewet. Ik kon het allemaal even niet meer aan. Ten einde raad vroeg ik hulp aan een jonge vrouw die bij ons in de straat woont. En weet je wat ze zei? “Natuurlijk help ik jou, Anneke!” Die helpende hand bleek nog dichterbij dan ik dacht!’
Wederdienst
‘Ze was er voor me, toen ik het vroeg maar ook toen de bundel uitkwam. Ik was dolgelukkig. En om iets terug te doen, heb ik haar een voetreflexmassage gegeven. Een heerlijke ontspanning voor haar en voor mij is het dankbaarheid voor wat ze voor mij heeft gedaan. Haar man heeft de computer voor ons beveiligd. Ook hij krijgt van mij een voetreflexmassage.
Open staan voor elkaar
‘Het is best eng om te laten merken dat je hulp nodig hebt. Maar als iedereen ervoor open staat, komt alles goed.’
Elkaar helpen helpt jezelf en daarmee helpt je anderen Het is Geven en Ontvangen door Wehelpen sta je dichter bijeen en bij elkaar. de banden worden verbonden, door er bij stil te staan dat je mag Helpen.
De spullen op tafel worden opzij geveegd om plaats te maken voor de kopjes thee. In de zijkamer hoor ik zacht de geluiden van een televisieprogramma. Voor me zit Christine, moeder van Lara. We zijn benieuwd hoe het nu met haar is, nu de rust na de introductie van haar film weer wat is teruggekeerd.
Professionele hulp “Het gaat goed met mij, hoor!”, lacht ze. “Ik word nu zelfs herkend op straat, heel veel mensen hebben het filmpje gezien en zijn onder de indruk.” Als ik haar vraag hoe het nu met het informele hulpaanbod vanuit www.wehelpen.nl gaat, betrekt haar gezicht. “Ach, gelukkig heb ik een PGB en kan ik dus professionele hulp betalen die me helpt met de persoonlijke verzorging voor Lara. Dat is het allerbelangrijkste. Ik ben er inmiddels wel achter, dat mensen die naar mijn profiel kijken, denken dat het om zwaardere klussen gaat. Terwijl dat net niet het geval is. Maar dan zijn ze vaak al afgehaakt en vertrokken.’ Als voorbeeld licht ze toe dat Lara graag naar de vissen in haar aquarium kijkt. Maar dat Christine niet altijd tijd heeft om dat te verschonen. Dat ze graag leuke dingen onderneemt met Lara, maar zelf ook vrijwilligerswerk doet. En dat het dan fijn zou zijn als iemand eens een keer met Lara naar het park wandelt of haar meeneemt naar de manege.
Duidelijk en concreet ‘Mensen schrikken in eerste instantie van Lara, terwijl het zo’n lief en gemakkelijk kind is.’ zegt Christine. Ik kijk naar het lieve en gemakkelijke kind, dat mij open en onbevangen aankijkt en naar me lacht. Ze zit in een rolstoel en aan een standaard hangt sondevoeding. Ik heb zelf geen ervaringen met dit soort speciale zorg, maar ik zou zo de handvatten pakken en met haar een ommetje door de zon maken. Of anders die stapel strijk wegwerken die op het bed naast haar ligt. Dingen die ik wel kan doen om te helpen. Als je weet waar je aan toe bent, is het gelijk een stuk gemakkelijker om je hulp aan te bieden. Als ik dit voorleg aan Christine, kijkt ze bedachtzaam. Zelf is ze natuurlijk gewend aan de situatie. Maar het is een manier van benaderen. ‘Dus jij denkt dat als je de hulpvraag concreter maakt, duidelijk maakt wat de bedoeling is (en wat niet), de kans op een match groter is?’ Ik knik bevestigend. ‘Dat geldt voor elke hulpvraag. Als je vraagt of iemand boodschappen voor je wil halen, terwijl je eigenlijk bedoelt om samen een gezellige zaterdagmiddag door te brengen, kun je dat beter gelijk vermelden. Dat voorkomt verkeerde verwachtingen en dus teleurstellingen. Als je geen persoonlijke verzorging zoekt voor Lara, maar haar leuke dingen wil laten meemaken, kun je dat in je hulpvraag vermelden, met de opmerking dat Lara in een rolstoel zit en niet kan praten. Dus ook een informatief profiel is belangrijk. ’
Nieuwe hulpvraag Christine denkt even na en vertelt dan over het programma waar Lara op dit moment mee bezig is. Via de bewegingen van haar ogen kan ze via een computer leren communiceren met anderen. Ze moet alleen nog wel vaak oefenen, en het liefst met een leeftijdgenootje. Ik glimlach. Een nieuwe hulpvraag is geboren. Wil jij Christine en Lara een handje helpen door leuke en nuttige dingen met Lara op te pakken? Schrik jij niet van het feit dat Lara op een andere manier communiceert? Reageer dan op haar hulpvragen https://www.wehelpen.nl/hulpvraag/19641/ en https://www.wehelpen.nl/hulpvraag/19640/
Mevrouw Wijning woonde samen met haar oudste zus in een appartement van een verzorgingstehuis. Ze konden het goed met elkaar vinden en hadden het naar hun zin. Maar haar zus overleed. En toen werd het stil. Erg stil. Op een buurtevenement kwam ze via een jonger zusje in aanraking met de Stichting ZVCL. En voor ze het wist, had ze elke maandagmiddag bezoek van Sandra. Via www.wehelpen.nl. Mevrouw Wijning: ‘Ze is als een dochter voor mij!’
De ‘dochter’ glimlacht toegeeflijk en legt even haar hand op die van mevrouw Wijning. Ze hoefde niet lang na te denken toen ze over WeHelpen hoorde. Ze had zich gelijk aangemeld als hulpbieder. Sandra: ‘Ik heb drie tieners thuis. Die kunnen zich inmiddels wel redden. Ik vind het leuk om iets voor een ander te doen. En het klikt met mevrouw Wijning.’ Mevrouw Wijning vult aan dat ze ook hulp krijgt via professionele weg. Maar die mogen steeds minder binnen hun werkterrein. Mevrouw Wijning: ‘Ik moet drie pilletjes bij het ontbijt en drie pilletjes bij het avondeten. Die zitten in zo’n handig bewaardoosje met de dagen erop. Maar dat mogen ze niet voor mij vullen en klaarzetten. En als ik het zelf moet doen, dan liggen ze door de hele kamer verspreid!’ Ze lacht erbij, maar de blik in haar ogen zegt iets anders. Weer beweegt die ene hand naar de andere hand en geeft een geruststellend kneepje.
‘Mijn zoon en schoondochter wonen in een dorpje verderop’, vervolgt mevrouw Wijning. ‘Ik zie ze regelmatig, maar ze hebben ook hun eigen leven.’ Ze wijst op een tegeltje aan de wand. ‘Dat heb ik nog van mijn moeder gekregen. Het betekent zoveel als “Als je met plezier je werk doet, kun je veel tegenslag verdragen”. En dat geldt ook voor mij. Ik probeer er gewoon het beste van te maken. Dat lukt prima, als ik hier en daar maar wat hulp krijg. En daar zorgt Sandra nu voor.’
‘Want weet u’, zegt mevrouw Wijning op vertrouwelijke toon: ‘Ik ben er een van twaalf. We zijn goed opgevoed. Ook tijdens mijn huwelijk zorgde ik dat alles er piekfijn in orde uitzag. Nu ik het niet meer allemaal zelf kan, wil ik toch graag dat het allemaal netjes blijft. En Sandra zegt ook gewoon ‘nee’ als het niet uitkomt. Dat vind ik fijn, dan weet je waar je aan toe bent.’ Nu schatert Sandra. ‘Ik draag mijn steentje bij. Laatst hadden ze de mouwen van de jas van mevrouw te kort vermaakt. Het was géén goedkope jas. Maar ze werd zo naar huis gestuurd! Dat kan er bij mij niet in, dan kom ik in actie en gaan we samen even langs.’ Sandra heeft het zelf ook niet gemakkelijk gehad met haar gezondheid. ‘Maar dat sterkt me juist om dit te doen. Ik krijg er zo’n goed gevoel van! Alleen daardoor al maakt het mijn leven ook een stukje mooier en gemakkelijker. En als het dan ook nog klikt, dan komt de tekst op dat tegeltje pas echt tot z’n recht.’
Soms heb je van die dingen waar je zelf niet uit komt. Geen grote dingen, maar wel lastig. Zo heb ik een keukentje dat erg onhandig is ingericht. Er is een stukje muur waar ik echt niet bij kan. En dat stukje werd steeds viezer.
Een oproepje op "WeHelpen" plaatsen vond ik best wel een hele stap. Zomaar aan vreemden vragen of ze willen komen soppen. Maar een oplossing was hard nodig.
Mijn vraag stond er al een tijdje op, toen ik een berichtje van Dorine kreeg. Ze wilde me wel even komen helpen. Op een zaterdagochtend stond ze op de stoep, met een emmertje sop, want ze gebruikt graag haar eigen schoonmaakspullen. Als een ware circusartieste balanceerde ze op de keukentrap en vouwde zich in de moeilijkste hoekjes. Binnen een uurtje was mijn keukentje weer brandschoon.
Tot mijn verbazing bood ze me ook nog aan om nog een keer terug te komen om mijn keukenmuurtje van een vocht- en vuilafstotend verflaagje te voorzien. Dus stond ze twee weken later weer op mijn keukentrap te balanceren en heb ik nu een vrolijke, schone muur.
Ik ben blij met Dorine en vind WeHelpen een prachtig initiatief. En ik hoop dat ik ook anderen mag helpen met dingen waar ik wel handig in ben.
Marlien
Het zit Julia niet mee. Door reumatoïde artritis heeft ze regelmatig pijnlijke ontstekingen in haar pols. Zodanig dat ze geopereerd moet worden. Hierbij wordt haar pols verwijderd en vervangen door een polsprothese. Ze kan hulp dus goed gebruiken! Bij het onderhoud van haar tuintje, bij wat kleinere en grotere klusjes in en om haar huis. En met haar hondje Tick.
Goed nieuws
Ze komt in contact met WeHelpen en plaatst een paar hulpvragen. Er wordt al snel gereageerd. Iemand die in Groningen werkt en regelmatig naar het zuiden komt, zorgt voor vervoer van wat materialen die bij een kennis liggen en naar haar huis moeten worden gebracht. En ook voor Tick is er goed nieuws. Harriët, een mevrouw bij haar uit de buurt biedt aan om Tick de weken na de operatie uit te laten. En ook twee andere buurtbewoners reageren positief.
Vrijwilligerswerk
Harrriët: ‘Ik doe vrijwilligerswerk voor Stichting ZorgDier en hoorde tijdens een informatiemiddag over WMO en burgerparticipatie/participatiesamenleving over WeHelpen. Deze middag werd georganiseerd door Zorgbelang Brabant. Thuis heb ik gelijk een kijkje genomen op de site en me aangemeld. In mijn profiel staat dat ik graag mensen help bij de verzorging van hun kat of hond. En Julia reageerde daarop.’
Lekker ontspannen
Julia: ‘Ze kunnen het zo goed samen vinden, dat zie ik aan alles. En daar word ik heel blij van.’ Harriët: ‘Voor mij is dat elke keer weer een uurtje ontspanning: lekker bewegen, buiten zijn en samen zijn met zo'n heerlijk dier. Ik geniet er echt van dat de hond en ik in korte tijd samen zo'n mooie band hebben opgebouwd. Tick is door het dolle heen als ik haar op kom halen. En ik ben dan ook helemaal gelukkig!’
WeHelpen helpt echt
Afsluitend zegt Julia: ‘Ik ben echt geholpen met WeHelpen. Anders hadden Harriët en ik elkaar nooit gevonden. En ik kan iedereen dan ook van harte aanraden om mee te doen.’
Karin dus. Echtgenote, moeder, vriendin, buurvouw. Zowel binnen als buiten haar werk heeft ze een sterke sociale betrokkenheid. Via een oud-collega van haar man hoort ze over wehelpen.nl. Het zette haar aan het denken.
In een wereld van verschil …
“Een half jaartje geleden of zo heb ik voor het eerst op de website gekeken”, vertelt ze. “Omdat ik nieuwsgierig was. Ik zag een oproep van Jolein. En daar is het eigenlijk mee begonnen.” Jolein heeft veel heftige dingen meegemaakt in korte tijd. Haar man overleed plotseling, waardoor ze ineens weduwe was met een jong dochtertje. Ze heeft gezondheidsproblemen en woont op dit moment in een GGZ-instelling. Een gezellig wandelmaatje vinden zou een wereld van verschil maken. Karin: “Ik heb na veel wikken en wegen gereageerd. Vond het toch wel spannend. Maar het klikte direct en nu wandelen we alweer een aantal maanden een keer in de week samen. Ze vindt het hartstikke leuk en is elke keer weer dankbaar als ik geweest ben.”
… zie je door de bomen het bos
“Maar wat ik zelf niet zo had verwacht, is dat ik het zelf ook heel erg leuk vind. Ik maak kennis met iemand met een totaal andere achtergrond en daar leer ik zoveel van!” Ze lacht even om een binnenpretje. En zegt dan met een glinstering in haar ogen: “Jolein wandelt altijd dwars door alle struiken heen. Zo komen we soms op de meest mooie plekken. Hoe symbolisch dat ik altijd van de gebaande paden ben en nu zie hoe het juist naast het pad ook heel mooi kan zijn. Echt gaaf!
Afsluitend heeft Karin een tip voor de lezers: “Probeer het ook eens. Echt doen. Het is een super concept!”
